مجله رنگ | مجله الکترونیکی طراحان گرافیک ایران

گرافیک در زباله های شهری

سخن رنگ
بدیهی است نظرات نویسندگان مقالات و نقد ها، الزامن نظر "رنگ" نبوده است و "رنگ" مطالب مختلف را برای هرچه بهتر شدن فضای نقد و بررسی تحولات گرافیک ایران منتشر می نماید.
لازم به ذکر است که "رنگ" ازانتشار جوابیه و نوشتار از سوی مخاطبان و صاحبنظران ، در جهت حفظ این فضای مطلوب استقبال میکند .

مجله الکترونیکی "رنگ"

یازده سال از اولین عکس یادگاری در مجموعه ی سوارکاری نوروز آباد می گذرد.در این بین" انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران" تغییر و تحولات زیادی را تا کنون پیش روی خود دیده است، از حذف و اضافه های ناگزیر گرفته تا تعداد رو به ازدیاد اعضاء.
در این سالها کمیته های گوناگونی تشکیل و برای راهبردی بهتر به مجموعه اضافه شدند که هر کدام ایده آل های مد نظر خود را دنبال می کنند، تا جایی که اختلال ها سبب برخورد های حرفه ای می شد وپس از آن در سیستم کدخدا منشی حل و فصل ، تا طی مسیر هموار، هموارترشود.
پائیز 84، پس از درگذشت موسس، ذهنیت انجمن دچارتغییرات و خلاً نبود یک استراتژی غالب شد، تا یکی از کارهای مهم هر سال لذت، گرفتن عکس های یادگاری باشد.
طی سالهای اخیر انجمن به بهانه های مختلف اقدام به برپایی نمایشگاه های متعددی کرد که در برخی با استقبال و برخی دیگر با عدم استقبال روبه رو شد، همچنین نشست های مقطعی و گزارش های سالیانه ، آن زمان طاقت فرسای حرکت به جلوی را کند و آرام نشان می داد تا لبخند سخنرانان، حاضرین را امیدوار نکند و دست ها هر سال در مجمع عمومی به بهانه ای بالا رود تا هیچ یک از اعضاء از دیگری خجالت نکشد و موافقت خود را اعلام و در پایان با ابراز نارضایتی جلسه ها را ترک گویند، چرا که خود را دخیل نمی بینند و دژ " انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران" را با حذف نام "ایران" بپندارند.
تعبیر سختی نیست که ابراز داریم که همه از هم جداییم و این اعداد و اسامی کنار نام (IGDS) هستند که هر روز اضافه می شوند، نام هایی که به واسطه گسترش وپایگاه اجتماعی ، صنفی انجمن هر روزبه تعدادشان اضافه می شود تا معنی واژه گسترش را بهتر درک کنیم.
در آخرین نا امیدی حضور بی رمق اعضاء برای برپایی نمایشگاه سالیانه پیش بود که شکستی تکراری برای طراحان عضو و انجمن محبوب به حساب آمد و این نمونه ای از جدایی تصویر و تصور اعضاء از انجمن بود
نگرش مقطعی واحساسی به برگزاری این چنین نمایشگاه هایی، صرف پروژه های ریالی و ارتباطی وعدم حضور بخش روابط عمومی ومشاوره با بخشی از اعضاء 700 نفری در به بار نشستن اندیشه مشورتی و فعال شدن تک تک اعضاء، باریکه راهیست تا ازفاصله بیشترعضوها برای رویکرد و روش انجمن رو به ازدیاد بکاهد واین مسئولیت حوزه روابط عمومی را بیشتر نمایان می سازد .
عدم حضور به بهانه هایی نظیر فراموشی و وقت کم و ... بهانه هایی کاملا مودبانه است که در صورت لزوم اگر بررسی شود شاید به گونه ای دیگر بتوان نظر اعضاء را جمع کرد و به آن بها داد تا از تصمیم های یک طرفه و قانون های مقطعی جلوگیری و احساس مشترک این نقطه فراموش شده را یاد آور شد که انواع عدم ها حاکی از نوعی فضای منفی بین افراد فعال و غیر فعال است.شاید کمی لازم است از صندلی های ردیف اول فاصله گرفت تا در برقراری های ارتباط با دیگر مخاطبین که سرمایه های این اندیشه به عنوان انجمن هستند خود را صمیمی تر جلوه داد و با گفتارهای حساسیت آفرینی همچو سفارش به "دفتر حرفه ای" به جای برگزاری "مسابقه" از گسستن افکار ِ افراد این اجتماع از هم ، گام بر نداشت.
واینک هفته گرافیک و اختصاص آن به عنوانی برای مسابقه "زباله های شهری" باید گفت که طراحان گرافیک هر روزبا مردم و مخاطبین عام وخاص آن در ارتباط هستند و استفاده از کلمه ی "مردم فراموشی" و از این دست با توجه به رویکرد حرفه ای آنان، سخنی احساسی تصور می شود که در این صورت نیز جای بسی تامل است.
در سخنی دیگر آیا برای احترام های متقابل بین هیئت مدیره و اعضاء لازم نیست برخی ایده ها و تصویرهای آینده مطرح شود تا عضوهای فراموش شده خود را بیشتر حس کنند؟ آیا اعضاء که پیکره اصلی این انجمن به حساب می آیند و گه گاه تعداد آنان ملاک برخی تصمیم گیری های درون صنفی و برون صنفی است موافق و یا مخالف روش هایی این گونه هستند؟ که دربرخی مراحل مورد نیاز از آنان تجلیل و در مقاطعی از آنان به عنوان "گلایه" یاد می شود!
هفته پژوهش یک هدف مشترک را دنبال می کنند"نقش گرافیک در جامعه".
بارها شاهد آن بوده ایم که مسابقه هایی که به اجتماع ارتباط پیدا می کند با توجه به عدم توجه به فرهنگ و آرای عمومی به صحنه ی اعتراض های تصویری مبدل می شود، چرا که معتقد است که این بها نه ای است برای برهه ای از زمان وفاقد تاثیر در رویکرد اجتماعی مدیران اجرایی است واین روش معنایی جز نا امیدی نیست. این چنین نمونه ها را بارها و بارها به تجربه نشسته ایم که به وفور به آن پرداخته شده است و بی نتیجگی نتیجه همیشگی این تجربه است که جایزه های سنگین هم میل حضور طراحان آشنا و غریبه را فراهم نمی کند .
بدیهی است که مردم و اجتماع با هم در تلاقی ارتباط هستند و این تنها طراحان گرافیک و اعضاء انجمن نیستند که خواهان نظم در ارتباط موثر و صحیح با مردم اند، همه به دنبال جامعه ای عاری از اختلاف، دروغ ، تبعیض و... هستند و برای تحقق آن در تلاشند.
باید در فرصت های آتی پیش رو به دنبال این جواب بود که چرا، سی و دو منهای 700!

سیاوش فانی

زمان انتشار: ۲۱:۳۸ ۱۳۹۵/۹/۲۸

ارسال نظر

نام و نام خانوادگی

ایمیل

قوانین ارسال نظر

نظراتی که حاوی توهین باشند، منتشر نمی‌شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری کنید

متن

گرافیک در زباله های شهری

ارسال نظر

درباره ما

پست های اتفاقی

گرافیک در زباله های شهری

ارسال نظر

درباره ما

پست های اتفاقی

خبرنامه