صیفوری؛ هدف اصلی دوسالانه ها ارتباط است نه ارزش گذاری


بیژن صیفوری طراح گرافیک و استاد دانشگاه، در گفت و گو با  فارس در باره نهمین دوسالانه ی گرافیک ایران گفت: کسی در اصل برگزاری دوسالانه و اهمیت و حرمت آن شک ندارد، صحبت از چگونگی اجرای آن و این عادت دیرینه تعارفاتی است که کم کم خودمان هم باورمان می شود.
وی ادامه داد: پس از دو دوره، یا به روایت برگزار کنندگان 9 دوره برگزاری این دوسالانه، باید به فکر ارتقا دادن سطح کیفی و اجرایی بود. تایید و تقدیر از کل ماجرا و تبیین اهمیت دوسالانه، کاری است که دیگران به اندازه ی کافی انجام داده اند.
صیفوری با اشاره به اهمیت برنامه ریزی اجرایی در دوسالانه تصریح کرد: تاخیر های چند باره و تصمیم های ناگهانی برای الصاق بخش ملی، عدم هماهنگی در انتخاب آثار و داوری، اجرای غیر حرفه ای نمایشگاه و... مشکلاتی است که برای ماندگاری و ارتقای دوسالانه باید به آنها پرداخت.
صیفوری درباره ارتباط بین بخش ملی و بین الملل نیز گفت: ارتباط بخش ملی و بین المللی را درست نمی شد فهمید. اگر یکی بخشی از دیگری است، چرا عضو هیئت انتخاب یک بخش، در بخش دیگر کاری ارایه نداده و یا کارش رد شده و یا حتی جایزه گرفته است؟
وی افزود: باید ما هم به دستور العمل ها و قوانینی برسیم که سایر بی ینال های دنیا در باره ی ممنوع بودن جایزه دادن به دست اندرکاران و اطرافیان هیئت انتخاب و داوری رسیده اند.
صیفوری گفت: درست تر است زحمتی را که کسی برای اجرای دوسالانه می کشد، به صورت متعارف جبران کرد نه با اهدای جوایز اصلی. این ها همگی مواردی است که شفافیت را بیشتر می کند و ارزش جوایز و حرمت آنها را نگاه می دارد.
این طراح گرافیک با تأکید بر اهمیت ارتباط در برگزاری دوسالانه ها ادامه داد: باید دید که ما از برگزاری چنین رویدادی چه می خواهیم؟ اگر هدف فقط داوری آثار توسط چند طراح ایرانی و خارجی و دیدن چند ارایه از آنهاست، که این کار را از راه ایمیل و اینترنت هم می توان کرد. ولی اگر بنا بر رسم معمول جهانی، هدف از دعوت طراحان مطرح خارجی، به دست آمدن فضایی برای تبادل افکار و گفت و گوی حرفه ای باشد، آنوقت این سوال پیش می آید که تا چه حد امکان این ارتباط برای طراحان ایرانی که بنا به هر دلیلی خارج از دایره برگزار کنندگان بودند فراهم بود؟ ارتباطی که در دوره های قبلی دوسالانه و حتی در نمایشگاه های کوچکتر گذشته بیشتر بود. به این ماجرا اضافه کنید نبود فضای باز گفتگو در میز گردها و مصادره کردن برخی مفاهیم اصلی در غیاب دیگران.
صیفوری در پاسخ به سوالی در باره ی ارایه نمایشگاه گفت: من بخش بندی کارها را درست نفهمیدم. این مشکل هم در بخش ملی، هم در بخش بین المللی و هم در نمایشگاه ها ی جنبی وجود دارد. مثلا نمایشگاهی به نام 100 پوستر فرانسوی در میان کل مجموعه گم شده و آغاز و پایانش را باید حدس بزنی! به اینها اضافه کنید وجود برخی از آثار در کل نمایشگاه که در هیچ یک از تعریفات داده شده نمی گنجد و همینطور نداشتن توضیح و عنوان برای برخی از کارها.
وی افزود: من فکر می کنم عادت کردن به این بی نظمی ها و معمول شمردنشان خطرناک است. پرداختن به این نکات اجرایی است که ارزش دو سالانه را تعریف می کند نه تعریف اهداف متعالی و غیر قابل اندازه گیری برای آن.
صیفوری همچنین گفت: اینهمه از بی توجهی به مدیریت هنری و طراحی گرافیک در وقایع و سازمان های گوناگون انتقاد می کنیم، ولی دوسالانه خودمان مدیر هنری ندارد، اثری از تبلیغات آن در سطح شهر نمی بینی و حتی تا چند ساعت قبل از شروعش پوستر هم ندارد!
بیژن صیفوری درباره بحث فرمالیسم و تایپوگرافی که در دوسالانه مطرح شد گفت: جای این بحث در این گپ کوتاه نیست. همینقدر بگویم که نباید برخی تعبیرات شخصی را تعمیم داد و از آن به عنوان برچسب بی اعتبار کردن کارهای دیگران استفاده کرد. اگر نقدی داریم با یک عنوان کلی که تعریف شخصی از آن داریم بیرون ندهیم و بدگمانی از تغییر را به پای یک نفر نگذاریم. این کار تنها تضاد ها را گسترش می دهد و گروه بندی های بی مورد را تقویت می کند. اگر دنبال نتیجه هستیم و نه حکم کردن، افق دیدمان را با گفت و گو گسترش دهیم.
زمان انتشار: ۲۱:۳۸ ۱۳۹۵/۹/۲۸

ارسال نظر
نام و نام خانوادگی
ایمیل

قوانین ارسال نظر

نظراتی که حاوی توهین باشند، منتشر نمی‌شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری کنید

متن

درباره ما

مجله الکترونیکی رنگ در سال ١٣٨٤ متولد شد. این مجله به انتشار اخبار و مطالب مربوط به طراحان گرافیک می‌پردازد

پست های اتفاقی

تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به مجله رنگ می باشد | 2008-2016 | نسخه 0.0.1 | طراحی توسعه codeprocess