سخن رنگ
بدیهی است نظرات مطرح شده در این یادداشت، الزاما نظر «رنگ» نبوده و «رنگ» مطالب مختلف را برای هرچه بهتر شدن فضای نقد و بررسی تحولات گرافیک ایران منتشر می‌کند.
لازم به ذکر است که «رنگ» از انتشار جوابیه و نوشتار از سوی مخاطبان و صاحب‌نظران، در جهت حفظ این فضای مطلوب استقبال می‌کند.
شور و حاشیه
این دوره از انتخابات حاشیه‌های کم‌تر و شور کم‌تری دارد و به قول استادی «چه خوب». شاید این‌ها نشانه‌ای‌ست از این که انتخابات امسال با طمانینه بیشتر و هیجانات اضافی کم‌تری برگزار شود، کما این که تا اکنون هم چنین بوده. اساسا انتخابات صنفی نه شوری چنان می‌خواهد و نه هیجانی. رفتار صنفی می‌خواهد و آداب حرفه‌ای بودن. می‌توان امیدوار بود در یک فضای سالم و به دور از حاشیه‌های بیهوده، نامزدها، برنامه‌ها و اهداف خود را ارایه کنند و اعضا به راحتی چند نفر را برگزینند.
معیار انتخاب
اما نمی‌توان انتظار داشت که برنامه‌های نامزدها تفاوتی ماهوی با هم داشته باشند. انجمن، انجمنی صنفی است و مطالبات اعضا مشخص و محدود به صنف است. پس غریب نخواهد بود که ایده‌ها و برنامه‌ها مشابهت‌هایی با هم داشته باشند. اما آن‌چه می‌تواند در رای‌گیری تعیین کننده باشد دو نکته است. نخست، داشتن برنامه‌ای مدون و هدف‌گذاری شده و قابل دسترس. ورنه از مشکلات صنف و از مسایل انجمن گفتن چیزی از مشکلات کم نمی‌کند. همه می‌دانند بیمه اعضا مشکل دارد، همه می‌دانند کمیته‌های انجمن غیرفعال شده‌اند، همه می‌دانند بینال برگزار نمی‌شود، مشکلات دیگر را هم. آن‌چه مهم است راههای حل این‌هاست.
دوم این که، حتا اگر نامزدی با برنامه‌ای مدون آمد باید به کارنامه‌ی تلاش‌های صنفی او بازگشت و مروری کرد که آیا او توانسته از عهده‌ی چنین کارهایی برآید یا نه؟ خاصه در نسل‌های با تجربه‌تر. باید دید که آیا با داشتن برنامه و ایده‌های درخشان نامزدها «توان»، «زمان» و «امکان» آن را دارند که گفته‌هایشان را بسازد یا نه؟ منظور از توان، توان برنامه‌ریزی، توان مدیریتی و توان پیش‌برد برنامه‌هاست، آیا «ارتباط» و «اعتبار» درون صنفی و برون صنفی مناسبی برای پیشبردشان دارد یا نه؟ پس آن‌چه معیار انتخاب می‌تواند باشد نخست راه‌حل‌هاست و بعد اثبات چگونگی انجام و اجرای آنها.
شانس جوانتر
دوره‌ی پیش ۲۱ نفر نامزد هیات مدیره بودند و امسال ۱۲ نفر و تنها یک نفر‌شان زن است. بیشتر ثبت‌نامی‌ها از نسل‌های باتجربه‌ی گرافیک ایران هستند و تجربه حضور در هیات مدیره انجمن و حتا ریاست آن را هم داشته‌اند. پس کار سختی نیست حدس زدن این که هیات مدیره‌ی جدید به واسطه‌ی حضور بزرگانی از گرافیک ایران در بین نامزدها، میانگین سنی بالایی داشته باشد. پس حضور دست‌کم یکی، دو جوان در هیات مدیره لازم به نظر می‌رسد تا هم نماینده‌ی نسل‌های جوانتر در هیات مدیره حضور داشته باشد و هم تجربه هیات مدیره به نسل‌های بعدی منتقل شود. امسال تنها سه، چهار نفر از نامزدها، از اعضای جوان انجمن هستند، پس از این روست که شانس بیشتری هم برای انتخاب شدن دارند.
صاحب انجمن
در طول سال‌های اخیر گویی تصوری وجود داشته که هیات مدیره‌ها را بدنه‌ی اصلی آن تصور می‌کند و اعضا را جدا از بدنه‌ی اصلی انجمن می‌داند. انگار که هیات مدیره‌ها مسئول تمام مسائل صنفی اعضا هستند و همه چیز تحت مدیریت آن‌هاست. این تصور هیچ مسئولیتی برای اعضا متصور نیست و از آنها کاملا سلب مسئولیت کرده. نتیجه‌ی این تصور بی‌مسئولیتی و منفعل بودن اعضا در برابر انجمن است. اثرات این تصور را می‌توان در حرف‌ها و اعتراض‌ها، نوشته‌ها، حاضر نشدن در مجمع‌های عمومی انجمن به وضوح دید تا جایی که در پرداخت حق عضویت‌های سالانه و شرکت بی‌رمق اعضا در انتخابات هم خود را نشان می‌دهد. این تصور نه فقط از سویی اعضایی از انجمن، که گاهی از سوی هیات مدیره‌ها هم بوده. می‌توان در برنامه‌های نامزدها دنبال راههای برای خروج از این وضعیت بود، نه تنها در کلام و برنامه‌هایشان، که در رفتار و در منش‌‌شان. باید عصر یک‌شنبه دید آیا نامزدهای هیات مدیره راه‌حل‌هایی برای خروج از این وضعیت اندیشیده‌اند یا می‌خواهند صاحبان جدید انجمن شوند؟
تورج صابری‌وند