مجله رنگ | مجله الکترونیکی طراحان گرافیک ایران

عنصر ایرانی

تلاش یارتا یاران با تمام توان و علاقه‌اش منجر به تولید پدیده‌ای شد که نامش را پوستر گذاشتند.
هیات انتخابی متشکل از طراحان برجسته آن را تایید و رونمایی کرد.
موجی بزرگ از اعتراض، شوخی و بازیگوشی شبکه‌های اجتماعی را درنوردید.
مدیر جشنواره تآتر در توضیح عناصر موجود در آن پدیده گفت: همه المان‌ها ایرانی است و…
نمی‌دانم مگر زعفران است که به صرف ایرانی بودن، یکتا بودنش تضمین شود؟
فراخوانی شفاهی و غیر‌رسمی منتشر شد و باز هیات انتخاب اثری را پذیرفت که موج دوم را به راه انداخت.
طراح جوابیه‌ای منتشر کرد که با کمی اغماض به گمانم تنها فصل منطقی این ماجرا بود.
بله حق با اوست. این پوستر (به پوستر بودن این اثر باور دارم) را کپی قلمداد کردن منصفانه نیست. حتی کپی هم می‌تواند گاهی از اصل خود پیشی بگیرد که در این صورت چیزی به جهان اضافه کرده و خود، حرکتی رو به جلو است.
اما این پوستر، هم فاقد ویژگی‌های مذکور است و هم انتخاب کوچکی است توسط طراحان برجسته کشور برای بزرگترین رویداد تآتر این سرزمین.
ای کاش نقدی جدی، آموزنده، رک و حرفه‌ای بر تمام ابعاد این ماجرا نوشته شود تا آشکار کند که چرا جشنواره تآتر و رویدادهایی از این دست سفارش‌دهندگانی بی‌دقت هستند؟
این که چرا طراحان برجسته هیات انتخاب، خسته و بی حوصله می‌شوند و تن به انتخاب بین بد و بدتر می‌دهند تا قائله ختم به خیر شود؟
این که چرا برگزار‌کنندگان رویدادهای بزرگ، رنجور از آشفتگی این‌گونه عمل می‌کنند.
ما به نقدی بی‌تعارف نیازمندیم برای آموختن و به سعه صدری برای تحمل کردن. ما به شجاعتی نیازمندیم تا بر اشتباهاتمان پافشاری نکنیم.
تآتر، گرافیک و هنرهای تجسمی، تنها بخش کوچکی از جامعه حساس و زودرنج ماست که گویا توان شنیدن و درست دیدن را از یاد برده است.

زمان انتشار: ۲۱:۳۸ ۱۳۹۵/۹/۲۸

ارسال نظر

نام و نام خانوادگی

ایمیل

قوانین ارسال نظر

نظراتی که حاوی توهین باشند، منتشر نمی‌شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری کنید

متن

عنصر ایرانی

ارسال نظر

درباره ما

پست های اتفاقی

عنصر ایرانی

ارسال نظر

درباره ما

پست های اتفاقی

خبرنامه