چهارم شهریور ماه مصادف است با تولد مرتضی ممیز
به همین مناسبت مجله الکترونیکی رنگ خاطراتی از این هنرمند را به قلم همسر و تعدادی از دوستان و همکارانش در چند بخش منتشر می‌کند.
در امروزِ ما که فردای دیروز شده و دیروز که وقتی به آن اکنون می‌گفتیم و فردا که نیست. میان خورشیدهای در طلوع و غروب. چیست که کسی را مدام در یادها جاوید زنده می‌دارد. در خاطره‌ی قومیِ ملتی و در یاد آنها که حتی او را ندیده بودند.جاودانگی از کجاست که آغاز می‌شود؟ و نتیجه‌ی کدام کردار تو است؟آن‌چه بودی؟ یا آن‌چه برجای گذاشتی؟ و عمر آن‌چه بر جای گذاشتی تا کجای فرداها پایدار می‌ماند؟اگر در فرداهای نیامده، آثار بر جای مانده‌ات همچنان آبشخور تازه و جانبخش نوآمدگان باقی باشد. پس تو به راز جاودانگی دست یافته‌ای، وقتی که دیگر نیستی، و عکس‌های تو یادگاری است از روزی که بودی. زیبا و افراشته و انسان‌وار. و تو را هنوز می‌ستایند حتی آنان که تو را هرگز ندیده بودند. و این راز هنر است که با مرگ و جاودانگی خواهران توأمانند. و ما چهره‌ی یارانمان را به یاد می‌آوریم،
از پس نماهای رنگ و رو رفته ی خاطرات کهنه، به بهانه‌ی دوباره دیدنِ عکس‌های یادگاری. و خاطره چیست، جز ته مایه‌ای باقی در کنجتاریک مغز تو که هنوز میتوانی زندگی و زنده بودن را با آن تعریف کنی. و زندگی تو همچنان پس از نبودن‌ها برجاست.
اگر جاودانگی در خیال و خاطره‌ی آیندگان پا برجای، جا خوش کرده باشد.
ابراهیم حقیقی
شهریور ۱۳۹۱
