صد سوال از ۱۰۰ طراح بخش کوچکی از پروژه‌ی یک طراح به‌نام «یوگنی یرمکاو» است که مصاحبه‌های بسیارکوتاهی را با طراحان مختلف (که اغلب طراح‌گرافیک هستند) انجام می‌دهد.
هریک از این مصاحبه‌ها شامل پنج سؤال و جواب هستند. او از همه طراحان پنج سؤال یکسان پرسیده؛ سؤالات مهم، پاسخ‌های کوتاه.
اصل این پروژه بر این اساس بنا شده است: کلمات اضافی و بیهوده، هرچه کمتر، بهتر. هدف، انتقال اطلاعات مفید و تا حد ممکن خلاصه شده به خوانندگان است.
این مصاحبه‌ها به‌صورت اینترنتی و از طریق ایمیل انجام شده‌اند. این پروژه در ماه آوریل سال ۲۰۱۴ آغاز شد و اولین مصاحبه در ۱۳ ماه مه ۲۰۱۴ منتشر شد. مطالعه‌ی این مصاحبه‌ها می‌تواند مفید باشد.
الکس رابینز Alex Robbins
طراح و تصویرگر ساکن لندن
هنگامی که در این حرفه آغاز به‌کار کردید با چه مشکلاتی مواجه شدید؟
پیدا کردن کار بعد از فارغ‌التحصیلی بسیار دشوار بود. زمانی که برای استخدام مراجعه می‌کردم می‌گفتم تجربه‌ی کافی برای کار ندارم و به همین دلیل تنها پیشنهادهایی که به من داده می‌شد کارورزی‌های بدون حقوق یا با حقوق کم بود. اصولاً کارورزی در لندن تنها مناسب افرادی است که والدین ثروتمندی دارند. در شرایط بسیار بدی گیر افتاده بودم و از وضعیت خود به شدت ناراضی بودم. پس از استخدام به عنوان کارگر کارخانه، زباله جمع‌کن خانه‌ها و کیک‌پز (من احتمالاً بدترین کیک‌پز دنیا بودم!)، چند پروژه‌ی کوچک تصویرسازی را به انجام رساندم. از آن به بعد به عنوان طراح و تصویرگر مشغول به‌کار شدم.
یک طراح جوان باید چه‌کار کند تا هیچ‌کس او را استخدام نکرده و به او سفارش کار ندهد؟
تکبر بسیاری داشته باشید. این خصوصیت اخلاقی است که من اصلاً دوست ندارم.
آیا نکته‌ای هست که آرزو می‌کردید ای‌کاش از ابتدای فعالیت خود در این حرفه می‌دانستید؟
همیشه خود را با افراد موفق معاصر مقایسه می‌کردم که موجب اضطراب شدید در من می‌شد. بهتر است بر روی خود و کارتان تمرکز کنید، در این صورت است که خلاقیت شما رشد خواهد نمود.
آیا قوانین و قواعد خاصی را برای بالا بردن کیفیت کار در حرفه خود دنبال می‌کنید؟
حتما ساعاتی را برای استراحت و تفریح در نظر بگیرید. تمام روز پای کامپیوتر نشستن و کار‌کردن، ایده‌های آدمی را خاموش می‌کند. گاهی وسط کارم به خیابان می‌روم و در دل شهر کمی قدم می‌زنم و با دیدی تازه به محل کار باز می‌گردم. اگر هوا بارانی باشد به یک کافه‌ی کوچک می‌روم و مردم را از پشت پنجره تماشا می‌کنم. از تماشای این دنیای پویا و سیال و منابع الهام‌بخش نامحدودش لذت می‌برم.
آیا کتاب مناسبی برای طراحان جوان سراغ دارید که به آن‌ها معرفی کنید؟
معرفی کتاب برایم سخت است زیرا به ندرت کتاب‌های مرتبط با طراحی را مطالعه می‌کنم. کتاب «فقط بچه‌ها» اثر پتی اسمیت را دوست دارم؛ دید بسیار جالبی به بالا و پایین‌های زندگی دارد. من شیفته‌ی شهرها هستم به همین دلیل کتاب «لندنی‌های» تنها اثر سام سلوون که تصویری از لندن در دهه‌ی 1950را به تصویر می‌کشد دوست دارم. کتاب در مورد مهاجران شرق هند است که به سرزمینی بیگانه آمده‌اند تا زندگی جدیدی را برای خود فراهم کنند.