مجله رنگ | مجله الکترونیکی طراحان گرافیک ایران

گفتگو با فرشاد رستمی؛ زیبایی از نوع دیگر

سام فرزانه

اثر: فرشاد رستمی

پوستر فرشاد رستمی در بخش ترافیک جایزه اول را نصیب این هنرمند کرد. پوستر رستمی همه کسانی را که در پنجاه سال گذشته گواهینامه رانندگی گرفته اند به یاد کتاب های آیین نامه می اندازد و لختی در برابر پوستر می ایستند، بعد با لبخندی می روند. رستمی بیش از یک دهه است که به کار گرافیک می پردازد و تا به حال دو بار از جشنواره مطبوعات برای طراحی های روی جلد مجله های چلچراغ و روانشناسی جامعه جایزه گرفته است. او فوق لیسانس خود را در رشته گرافیک گرفته و از آخرین شاگردان مرتضی ممیز در دانشگاه است.

چرا در بخش ترافیک همه طراحان از المان های راهنمایی و رانندگی که دم دست هستند استفاده کرده اند؟ نمی شد از المان های پیچیده تری استفاده کرد؟
من فکر می کنم که مخاطب پوستر من از آدم بی سواد هست تا آدمی که فوق تخصص در یک رشته مهندسی یا طب دارد. زمان ساخت این پوستر فکر کردم که برای عام مردم ایران طراحی می کنم و باید مانند علائم راهنمایی و رانندگی که برای انتقال به عام ساخته شده اند کار من هم برای همه فهمیدنش راحت باشد. هر کسی که گواهینامه دارد این علائم را می شناسد و من ایده ام این بود که از این المان ها استفاده کنم که برای همه آشنا هستند.

سوال من این است که چرا در آثار همه طراحان این بخش این اتفاق افتاده است؟
ببینید، علائم راهنمایی و رانندگی ساده شده هستند. برای همین پوسترها کمی شبیه به هم شدند. در یکی از کارها که علامت ورود ممنوع را به جای حرف «ه» در کلمه تهران گذاشته اند، همه متوجه می شوند که منظور این است که تهران آن قدر شلوغ است که نمی توان وارد آن شد.

در کارهای خارجی به نظرم کمی قضیه پیچیده تر بود و همان اولین المانی که به چشم می خورد را استفاده نکرده بودند.
ما نمی دانیم که مخاطب آن پوستر خارجی چه کسی هست. پوستری که برای طراح گرافیک ها یا برای یک نمایش طراحی می شود مطمئناً پیچیده تر از پوستری است که برای ترافیک استفاده می شود.

یعنی اگر برای بخش میراث فرهنگی پوستر طراحی می کردید، جور دیگری می شد؟
به نظرم میراث فرهنگی را هم می توانید عام نگاه کنید. بخشی از کار هم این است که این موضوع برای چه مخاطبانی استفاده می شود. پوستر میراث فرهنگی می تواند برای برخی از مردم قضیه خاص باشد و برای بیشتر مردم هم مساله عامی هست که طراحی پوستر برای هر کدام از اینها ویژگی خاص خود را دارد.

این روزها درباره تایپوگرافی زیاد صحبت می شود. این سوال را هم جواب دهید که چرا حروف در کار شما این قدر قدیمی هستند؟
حتماً دیدید که گاهی توی فیلم ها دوربین روی دست است.
این تکنیک به شما این حس را می دهد که موضوع طبیعی است. من هم به عمد دیزاین مرتبی به کارم ندادم. برای اینکه مخاطب من راحت تر کار را بپذیرد. این فونت برای همین استفاده شده است. مثلاً شما به ماشین ها و موتورهای در این پوستر هم که نگاه کنید درست مثل کتاب های آموزش آیین نامه رنگ های بدی دارند و بعضی جاها هم رنگ ها روی هم نخورده اند. عمداً دیزاین شیک و تروتمیزی برای این کار انتخاب نکردم تا واقعی تر باشد و مخاطب راحت تر با آن برخورد کند.

و رنگ سبز غالب هم با همین استدلال استفاده شده است؟
این رنگ که خود جنس هستند. فقط کمی درستش کردم و در تمام پوستر از آن استفاده کردم.

روزنامه شرق/ 10 تیرماه 1386

زمان انتشار: ۲۱:۳۸ ۱۳۹۵/۹/۲۸

ارسال نظر

نام و نام خانوادگی

ایمیل

قوانین ارسال نظر

نظراتی که حاوی توهین باشند، منتشر نمی‌شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری کنید

متن

گفتگو با فرشاد رستمی؛ زیبایی از نوع دیگر

ارسال نظر

درباره ما

پست های اتفاقی

گفتگو با فرشاد رستمی؛ زیبایی از نوع دیگر

ارسال نظر

درباره ما

پست های اتفاقی

خبرنامه