"خروش خموش" عنوان نمایشگاه آثار فرزاد ادیبی است که از امروز به مدت یک هفته در نگارخانه ممیز خانه هنرمندان ایران برپا می‌شود. این نمایشگاه که مروری بر آثار گرافیکی این طراح گرافیک است، در دو شاخه پوستر و طرح جلد برگزار می‌شود.

ادیبی از جمله طراح گرافیک‌هایی است که با تاثیر از موتیف‌ها و عناصر فرهنگ گذشته، آثار ارزشمندی در حوزه طراحی پوستر، نشانه و جلد کتاب پدید آورده است. او متولد سال 1340 شهرستان سنقر است و هم‌اکنون در کنار فعالیت حرفه‌ای گرافیک، به تدریس در دانشگاه‌های تهران مشغول است. با او درباره نمایشگاهش در خانه هنرمندان گفت‌وگویی خبری ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

این پنجاه‌ویکمین نمایشگاه شماست. آثار این نمایشگاه چه تفاوتی با آثار قبلی‌تان دارند؟

این نمایشگاه در حقیقت اولین نمایشگاه انفرادی گرافیک من است. البته اینکه تا حال نمایشگاه گرافیک نداشته‌ام، دلیل دارد؛ چرا که آثار گرافیکی معمولا‌ اول چاپ می‌شوند و سپس به نمایش درمی‌آیند، بنابراین چه لزومی به نمایش دوباره آنهاست؟!

من این مساله را در ذهن داشتم و اگر دقت کنید، عنوان نمایشگاه من <مروری بر آثار فرزاد ادیبی> است. البته ناگفته نماند که بعضی آثار این نمایشگاه تا به حال جایی چاپ نشده‌اند و من بیشتر آنها را برای دل خودم طراحی کرده‌ام...

چه تعداد اثر در این نمایشگاه روی دیوار می‌گذارید؟

حدود 50 اثر. من ابتدا 300 اثر را انتخاب کردم و از بین آنها 100 اثر را جدا کردم و نهایتا حدود 50 اثر را برای این نمایشگاه مناسب دیدم. ‌

چرا عنوان "خروش خموش" را برای نمایشگاهتان انتخاب کردید؟

در ابتدا عناوین مختلفی همچون درنگ رنگ، شنگ ‌رنگ، کاش و تلا‌ش، گویش و پویش و... را برای نمایشگاه انتخاب کردم، ولی بعد از کمی فکر کردن دیدم <خروش خموش> عنوان مناسب‌تری است. علت آن بود که دیدم کارهای گرافیکی معمولا‌ بعد تصویری دارند، صامت هستند، ناطق و خروشی نیستند اما با یک حس‌آمیزی، این خاموشی گرافیک را به خروش تشبیه کردم! می‌گویند اگرچه آثار گرافیکی هنگامی که از کنارشان رد می‌شویم صدایی ندارند اما در آنها خروش هست و گوش شنوایی می‌خواهد برای شنیدن ضمن اینکه خودم فکر می‌کنم آثارم خاموش هستند و به دور از انقباض‌های بصری و رنگ‌ها و فرم‌های موج نو قرار دارند. ‌

آثار این نمایشگاه مربوط به چه دوره‌ای هستند؟ ‌

همه آنها مربوط به سه سال اخیر هستند. از آنجا که آثار قدیم پیش از این چاپ شده بودند، دیگر سراغ آنها نرفتم. این آثار متشکل از پوستر و جلد کتاب هستند. اندازه پوسترها 100 در 70 و اندازه جلدها 50 در 70 سانتیمتر است. ‌

این روزها نسل پنجم طراحان گرافیک ایران از نبود فرصت‌های حرفه‌ای برای فعالیت گرافیکی رنج می‌برند. آیا برپایی نمایشگاه می‌تواند برای این نسل راه‌گشا باشد؟ ‌

صددرصد! برپایی نمایشگاه حرکت خوبی است. معمولا‌ جوان‌های نسل پنجم گرافیک محلی برای اعلا‌م حضور ندارند، چون امکان چاپ آثار آنها وجود ندارد. از این رو با برپایی نمایشگاه می‌توانند خود را به جامعه هنری معرفی کنند. به هر حال برگزاری نمایشگاه سبب می‌شود هنرمند خودش را تصحیح کند. ‌

برنامه‌های بعدی‌تان بعد از اتمام این نمایشگاه چیست؟ ‌