مجله رنگ | مجله الکترونیکی طراحان گرافیک ایران

بووه از نقد آثارش نمی‌هراسد

روز یکشنبه، هشتم آذرماه ورک‌شاپی با حضور میشل بووه در «مدرسه ویژه» برگزار شد. در این برنامه بووه از چگونگی ورود به عرصه گرافیک و روند کاریش گفت و پس از نمایش تعداnی از آثارش به پرسش‌های حاضران پاسخ داد.
ابتدای برنامه، امراله فرهادی میشل بووه را به حضار معرفی و از حضور او در ایران قدردانی کرد. میشل بووه نیز در آغاز سخنانش گفت که این اولین حضورش در ایران و از این بابت بسیار خرسند است.
بووه درباره چگونگی آغاز کارش در زمینه گرافیک گفت: «برای اولین بار دوستی به من پیشنهاد کار در یک مرکز روابط عمومی و گرافیک داد. جوان بی‌تجربه‌ای بودم که از بین بیست نفر انتخاب شدم. آن مرکز به نوعی پشت صحنه‌ای برای موزیسین‌ها و بازیگران بود و روز به روز تعداد مشتری‌ها و سفارش‌هایم بیش‌تر شد. در هفته پنج یا شش پوستر طراحی می‌کردم. گمان نکنم کیفیت همه‌ی آن پوسترها خوب بوده باشد ولی بعد از شش ماه اولین پوستر پنج رنگ بزرگم را طراحی کردم.»
میشل بووه‌ در کارش پیشرفت می‌کند و در بیست و شش سالگی مسئول طراحی پوستر و لوگوی جشنواره‌ی جاز پاریس می‌شود که در همه جای فرانسه دیده می‌شود. اواسط دهه‌ی هشتاد شهرهای مختلفی در فرانسه پوسترهای او را به نمایش می‌گذارند. پس از آن مدیر شرکتی که بووه در آن مشغول به کار است فضایی ۲۰۰۰ متری در اختیارش قرار می‌دهد تا نمایشگاهی برای آثارش برپا کند.‌ پس از برگزاری نمایشگاه از او درخواست می‌شود تا همان نمایشگاه را در کشورهای اروپای غربی هم برگزار کند که بازخورد بسیار مثبتی در پی دارد.

این طراح‌گرافیک فرانسوی درباره ادامه تاریخچه کاریش گفت: «به درخواست وزارت امور خارجه فرانسه، کاتالوگی از کارهای‌ام را در اختیار آن‌ها قرار دادم، در حالی که از هدف آن‌ها خبر نداشتم؛ و نتیجه دعوت‌نامه‌هایی از سی کشور مختلف برای برگزاری نمایشگاه و کارگاه آموزشی بود. با وجود این‌که برای انجام این کار کمی سردرگم بودم و سختی زیادی داشت، آن‌را پذیرفتم و پنج سال به کشورهای مختلف در قاره‌های کره‎ی زمین سفر کردم و با افراد و فرهنگ‌های زیادی آشنا شدم.»
پس از آن، بووه که مشتری‌های متفاوتی از تئاترهای مختلف فرانسه داشت تصمیم گرفت به همراه دو طراح دیگر استودیویی را پایه‌گذاری نماید و به نوعی دین خودش را به جامعه ادا کند. هدفش این بوده که به دیگران کمک کند تا آن‌ها هم به موفقیت برسند. او برای رسیدن به این منظور، در اولین اقدام یک نمایشگاه گرافیک با آثار هنرمندان جوانی از سراسر دنیا برگزار می‌کند. این کار بووه تلاشی برای قدردانی از کشورهایی بود که در آن مدت او را دعوت کرده بودند.
در همین حین میشل بووه پیشنهادی برای برگزاری جشنواره‌ی بزرگی با حضور آثار متنوعی از تمام دنیا - در سال ۲۰۰۰- مطرح می‌کند. او درباره این نمایشگاه گفت: «بیست هنرمند از ۵ قاره‌ دنیا دعوت شدند تا هرکدام از آن‌ها اوضاع سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کشور خود را به تصویر بکشند. کنار هم قرار گرفتن آن‌ها برای اولین بار بود نتیجه‌ی جالبی به دنبال داشت. از هنرمندان خواسته بودیم با آثار گرافیکی یا عکاسی شهر خود را به تماشاچیان و مخاطبان نشان دهند. نمایشگاه بسیار موفق بود و طی سه ماه، تمام کاتالوگ‌های ۴۰۰ صفحه‌ای آن به فروش رفت. در روزنامه‌ها نیز مطالب زیادی در مورد آن نوشته شد.»

پس از برگزاری نمایشگاه، میشل بووه به این نتیجه می‌رسد که می‌خواهد مسئولیت برگزاری (Curator) نمایشگاه‌های این‌چنینی را برعهده داشته باشد. به همین دلیل ۲ سال بعد با همراهی آلن لو کرنه دو نمایشگاه دیگر برگزار می‌کند. یکی درباره‌ی گرافیک آمریکا و دیگری آثار هنرمندان گرافیست ایران که اولین نمایشگاه همگانی گرافیک ایران در فرانسه بود و آثاری از هنرمندان مشهور ایرانی مثل ممیز و رضا عابدینی در آن به نمایش درمی‌آیند. ان نمایشگاه را می‌توان شروع جدی تبادل فرهنگی ایران و فرانسه دانست.»
در ادامه برنامه، میشل بووه تعدای از پوسترهای خود را برای حاضران نمایش داد و بررسی کرد و به سوالات آنان پاسخ داد. نکته قابل توجه درباره رویکرد بووه به کارهای خودش این است که او دیدی انتقادی نسبت به آن‌ها دارد و از زیر سوال بردن پوسترهایی که طراحی کرد، ترسی ندارد.