مجله رنگ | مجله الکترونیکی طراحان گرافیک ایران

گرامیداشت مردی که کبوتر ها را دوست داشت

زهره صدری‌نژاد

این برنامه با هم‌یاری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، فرهنگسرای ارسباران و مجله تندیس برگزار شد.
محمدحسن حامدی، پس از خواندن شعری از نادر نادرپور، گفت: پنجاه و یکمین نشست پژوهشی هنر را با یاد هوشنگ کاظمی آغاز می‌کنیم. کاظمی کسی بود که گوشه حیاط خانه‌اش لانه‌ای برای کبوترها ساخته بود و شعر «دیار غریب» را روی آن نوشته بود. این انتخاب، بی دلیل نیست و نشانه وابستگی عمیق این شخصیت فرهنگی به دیار خویش است.
محسن وزیری مقدم اولین سخنران مراسم بود و گفت: «نیامده‌ام مرثیه‌سرایی کنم و بگرییم؛ باید روح این بزرگ‌مرد را شاد کرد.» او از بی‌توجهی به هنرمندان در دوران زندگیشان گلایه کرد و از خاطرات مشترکش با هوشنگ کاظمی تعریف کرد.
وزیری‌مقدم صحبت‌های کوتاهش را این‌طور پایان داد: «برای این‌که با هوشنگ از راه خیلی معنوی صحبت کرده باشم، یک قطعه خیلی کوچک را که او هم می‌شناسد و دوست دارد انتخاب کرده‌ام. قطعه‌ای از پاسیون سن ماتیو، جایی که ماتیوی پاک‌طینت به خدا می‌گوید مرا بیامرز و من با این اهنگ می‌خواهم بگویم خدایا هوشنگ را بیامرز، هوشنگ برادر خوبی بود.»

سپس قباد شیوا از طرف ندا کاظمی و خانواده‌ هوشنگ کاظمی که نتوانسته بودند در برنامه حاضر شوند، از همه تشکر کرد. او پس از اشاره به چگونگی آشناییش با کاظمی و تاثیر این هنرمند بر هنر ایران، گفت: «یکی از مشکلات ما این است که تاریخمان را نمی‌شناسیم، ملتی که تاریخ و فرهنگش را فراموش کند مطمئنا رو به زوال است.»
محمدرضا اصلانی - مستندساز برجسته- نیز درباره اثر کاظمی بر هنر ایران گفت: « کاظمی فقط کار گرافیک نکرد، اندیشه گرافیک را در ایران پایه نهاد و مهم‌ترین کارش پایه‌گذاری دانشکده هنرهای تزیینی بود. او با مجموعه اساتیدی که گردش جمع شدند، یک فضای بینشی به وجود آورد و دانشکده هنرهای تزیینی مرکز و آکادمی هنر شد.»
اصلانی سخنانش را این‌طور پایان داد:«چنین افرادی تداوم دهنده ایران و فرهنگ ایران هستند. ایران اگر هنوز هست، به همت چنین تک مردان و زنان است. از مادر کوروش تا گوهرشاد تا کمال‌الدین بهزاد، فروغی و فیروز شیروانی تا حسین کاظمی و هوشنگ کاظمی. یاد همه اینان گرامی»
او در پایان از حاضران خواست با توجه به این‌که سال‌روز در گذشت مهدی سحابی است؛ به احترام او برخیزند.
پس از سخنان کوتاه حامدی، آرش تنهایی، خودش را جوان‌ترین سخنران معرفی کرد و گفت: «خوشحالی من از حضور بزرگان زائدالوصف است ولی از حضور نسل جدید هم بسیار خوشحالم. نگران بودم که چون کاظمی در خلوت خودش بود شاید نسل جوان از این برنامه استقبال نکنند.» او کاظمی را مانند نسل فعلی، فرزند دوران گذار دانست و نقش هوشنگ کاظمی در گرافیک را مثل نقش علی حاتمی در سنمای ایران معرفی کرد.
تنهایی ضمن ابراز تاسف از آن‌چه در اختتامیه سرو نقره‌ای پیش آمد گفت: «به‌عنوان یک عضو خانواده گرافیک، به سلسله جبال گرافیک ایران ادای احترام می‌کنم. این‌طور نگاه نکنیم که کاظمی مقابل ممیز و ممیز مقابل شیواست. احترام قباد شیوا، فرشید مثقالی، ممیز و همه این بزرگان، باید حفظ شود.»