100years of magazine covers
auther:steve taylor
designer:Neville brody
price:45.00$
isbn:1904772420
اگر شما، شماره این هفته مجله "هیت" را بردارید البته نه مربوط به امسال یعنی سال 2006، بلکه مربوط به 30 سال پیش یعنی سال 1976، فکر کنید چه قدر خنده دار به نظر می رسد. زندگیهای شخصی، کاهش وزن، و نمایشهای تلویزیونی، در مقایسه با سیل تکنولوژی امروزی، مسخره می شود. مجلات بعنوان برشهای روزانه از لحظاتی در تاریخ، می توانند چگونگی کارکرد تاریخ و فرهنگ را منتقل کنند. این مجموعه جلدهای مجله ها، از اواخر قرن نوزده تابحال و در یک طیف بین المللی وسیع انتشار یافته و به صورت آرشیوی گردآوری شده است. این مجموعه، با گنجینه ای جالب از نشریات اولیه همراه است که چشم اندازی به فرهنگ و ادبیات مردمی صد سال پیش فراهم می کند. کتاب براساس موضوع به فصلهای گوناگونی تقسیم می شود. کتاب، مد و مجلاتی در مورد زنان را از قبیل"Vogue" ، "Cosmopolitan" و "Harper's Bazaar" ارائه می کند، درباره اخبار، از مجلات اولیه ای که دارای عکس بودند نظیر”Life", "Time" تا ""The Economist و بعد عناوین بحث برانگیزنده تری چون "Paris Match" و از مجلات موسیقی از مجلات فعلی ("Rolling Stone" ، "NME") تا انتشارات زیرزمینی پانک در سالهای 1970، نظیر "Sniffing Glue" و "Oz". هر فصل کتاب همراه است با متنی معرفی کننده که تاریخ و زمینه هر نوع مجله را معرفی می کند؛ جلدهای جداگانه به تناسب اهمیت و مفاد تاریخی و بصری شان ارائه شده اند. بعلاوه، کتاب، اهمیت عناوین و خانه های انتشارات را توضیح خواهد داد.
نویل برادی شاید بهترین طراح گرافیک نسل خودش باشد. او طراحی گرافیک را در کالج نقاشی لندن گذرانده و در ابتدا راهش را به دید عموم از طریق طراحی جلد صفحه و درگیر شدنش در صحنه مستقل موزیک انگلیسی در اوایل سالهای 1980 باز کرد.
او بعنوان مدیر هنری Fetish شروع به تجربه آغاز یک زبان بصری جدید شامل مخلوطی از عناصر بصری و معماری نمود. سپس قادر بود این ایده ها را به عمل درآورده و سابقه های جدیدی از طریق مدل نوآورانه اش در مجله Face در سالهای 1981 تا 1986 پیاده کند. کار او بر روی مجلات، اعتبارش را بعنوان یکی از طراحان گرافیک پیشروی دنیا به اثبات رساند.
خصوصا، مشارکت هنری او در ‘Face”، روشی که طراحان و خوانندگان با این رسانه برخورد می کردند را کاملا تغییر داد. گرچه برادی تمام استفاده های تبلیغاتی از شیوه گرافیکی اش را رد کرد، طرحهای منحصربه فرد او به سرعت به مدلهای تقلیدی برای مجلات، تبلیغات و گرافیکهای مشتری محور در دهه هشتاد تبدیل شد. برادی همچنین با ایده های خلاقانه اش در ترکیب حروف به صورت طرح، تحسین عمومی را برانگیخت.
بعد از آن، او یک قدم جلوتر برداشت و شروع به طراحی حروف خود کرد، بدینگونه راه ظهور طراحی تایپ دیجیتالی باز شد. روح پیشگامی او در حیطه تایپوگرافی، در پروژه های امروزی نظیر FUSE مشخص است. (FUSE یک مجموعه حروف و پوسترهای تجربی و پوسترهاست که به طور منظم منتشر می شود و حدود بین تایپوگرافی و طراحی گرافیک را به چالش می کشد. )
زمانی که برادی در سالهای 1987 تا 1990 برای Arena کار می کرد، نوع متفاوتی از کار را آغاز کرد که در این روش، مدتی از تایپوگرافی مینیمال و غیر تزئینی استفاده کرد و بعد به شیوه بصری پرمعنی خودش که حال با کمک کامپیوترها، توسعه داده شده، بازگشت.
در سال 1987، او استودیویی در لندن تأسیس کرد و طرحهای کامپیوتری غیرعادی اش، خصوصا در خارج به طور غیرعادی به رسمیت شناخته شد.
کارهای برادی در موسسات بزرگی چون Haus der Kulturen der Welt در برلین، صلح سبز، شرکتهای ژاپنی Men's Bigi و Parco، شرکت پست هلند، تلویزیون کابلی آلمان، کانال اصلی و اطریشی تلویزیون ارف بکار گرفته شده است.
امروز، کارهای نویل برادی بسیار زیاد بر طراحی ارتباطات الکترونیک تمرکز دارد. در همین زمان، او به ساختن کارهای منحصر به فرد و خاص حروف دیجیتالی اش ادامه می دهد. مشارکت او در دنیای طراحی گرافیک و توپوگرافی دیجیتال فوق العاده گرانبهاست.