مجله رنگ | مجله الکترونیکی طراحان گرافیک ایران

گزارشی از مراسم نکوداشت ابراهیم حقیقی

عکس: بهار دشتبان

مراسم نکوداشت ابراهیم حقیقی در مرکز هنر پژوهی فرهنگستان هنر برگزار شد.
در این مراسم که شب گدشته از ساعت 17 آغاز شده بود دوستان، همکاران و همچنین علاقه مندان به وی در کنار هم جمع شدند تا به تکریم این هنرمند بپردازند.
در این میان امراله فرهادی، مصطفی اسدالهی، محمد احصایی و بهرام کلهرنیا به ایراد صحبتهایی در باره ی وی پرداختند.
امراله فرهادی با ستایش این هنرمند و فعالیت های او در این سالها گفت: حقیقتن ابراهیم حقیقی یکی از چهره های ماندگار نسل ماست و کوششهای وی هیچ گاه فراموش نخواهند شد.
محمد احصایی نیز گفت:ابراهیم حقیقی یک یادگار خیلی گرامی از همکار عزیز و از دست رفته ما مرتضی ممیز هست که وجودش گرمابخش و سرمشق است و من به دوستی با ایشان افتخار می کنم
وی ادامه داد: آثار ابراهیم حقیقی علاوه بر زیبایی، عملکرد اجتماعی بسیار خوبی هم دارند و در آثار کاملن شخصی وی می بینیم که چگونه اثر با شخصیت مسئول او پیوند می خورد.
مصطفی اسدالهی نیز که به گفته ی خودش اولین آشنایی وی با ابراهبم حقیقی به دانشگاه هنرهای زیبا بر می گردد گفت: حقیقی فردی است فوق العاده پر جنب و جوش و سرمشق برای کسانی که در سالهای پایین تر مشغول به تحصیل بودند.
وی افزود: اولین چیزی که برایم در ارتباط با شخصیت ابراهیم حقیقی جالب بود؛ جستجوگری و مو شکافی او در کارهایی بود که از وی منتشر می شد.
وی با اشاره به فعالیتهای این هنرمند در حوزه ی گرافیک و فیلم سازی گفت: برایم جالب بود که در هر کار جدید وی یک نگاه تازه به تصویر دیده می شد. و این قسمت از کار ابراهیم حقیقی فوق العاده جذاب و برای ما آموزنده بود.
در ادامه بهرام کلهر نیا با خاطره ی صحبتهای خود را شروع کرد و گفت: در گذشته از جاده ای که همیشه مسیر گذرمان بود و می گذشتیم برج بلندی واقع شده بود و من از پدرم پرسیدم که این چیست؟ پدرم که شوخ طبع بود می گفت این "میل" است و ما هم کم کم پی بردیم که میل ها نشانه های راه هستند.
آموختیم، این نشانه ها هستند که راه را به ما می آموزند و من فکر می کنم آقای حقیقی نشانی است در روزگار ما و سرمشقی برای حرکت.
کلهرنیا افزود: ابراهیم حقیقی ار معماری جدا شد چون می خواست سریع تر به نتیجه کار خود برسد، و نمی خواست برای دیدن نتیجه کار خود صبر کند.
پس از صحبتهای مدعوین ابراهیم حقیقی گفت: در فکرهای شبانه فکر می کنم که فقط 3 اختراع جهان رو دگرگون کرده و اگر این سه اختراع نبود جهان چیز دیگری می شود و آن ها باروت، کاغذ و قطب نما هستند و من خیلی خوشبختم که در قبیله کاغذیان هستم و در قبیله باروتیان نیستم.
وی با بیان خاطراتی از دوران کودکی خود اضافه کرد؛ من دلم می خواست که جادوگر شوم برخلاف کودکانی که می خواهند خلبان شوند و من شدم و امروز ما جادوگران، شیادان عصر هستیم.
باید گفت در حقیقت هنرها دروغ گو ترین ها هستند که می خواهند به حقیقت نزدیک شوند.
حال باید پرسید در جستجوی چه چیزی هستیم که دست به این جادو ها می زنیم؟ تصور من این است که برای جهان بهتر و انسان بهتر و ستایش انسان است که ما این کار را می کنیم.
ما برای دل خودمان کار می کنیم و بازی می کنیم و شانس بزرگ ما این است که مردم این رو می خرند و نتیجه بازی ما رو دوست دارند.
در پایان این مراسم لوح تقدیری از سوی فرهنگستان هنر تقدیم ابراهیم حقیقی شد همچنین دامون خانجانزاده نیز هدیه ای را به رسم یادبود به وی تقدیم کرد.