به گزارش بخش خبری "رنگ" و به نقل از خبر گزاری مهر نجم الدین فرخ یار، هنرمند طراح گرافیک و مدیر مسئول مجله "گرافیک"، درباره وضعیت طرح های روی جلد مطبوعات و کتاب ها گفت: "در مجموع سه نگاه را می توان متوجه طرح های روی جلد کرد. یک عده کسانی که بر اساس مطالب داخل مجله به طراحی جلد می پردازند. گروه دیگر افرادی که صرفا محتویات نشریات را برای طراحی جلدها در نظر می گیرند و گروه سوم در رده نشریات هنری طبقه بندی می شوند."

وی در ادامه خاطرنشان کرد: "گرافیک ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به یمن وجود نشریات گرافیک و مجامع هنری متحول شد و رشد کرد. در واقع هنر گرافیک توانست در این سال ها خود را به عنوان هنری بصری معرفی کند. از قرن 18 میلادی به بعد گرافیک در چارچوب یک تعریف هنری جای گرفت و خود را به شکلی مستقل نشان داد. هنری که به مدد حرکات تجاری همچنان زنده است و می تواند در ردیف هنری نمادین، فلسفی و مفهومی جای گیرد."

فرخ یار تصریح کرد: "گرافیک را نخستین بار استادانی چون هوشنگ کاظمی و محمود جوادی پور وارد دانشگاه کردند. پیش از این گرافیک به نوعی زیرمجموعه هنرهای زیبا بود و این دو در توانستند هنر گرافیک را توسعه دهند و آن را به شکل رشته ای مستقل به کرسی دانشگاهها وارد کنند. بنابراین جریان هنری گرافیک ایران مرهون تلاش های افرادی در طول تاریخ است که بی پشتوانه توانستند آثار گرافیکی ارزنده ای ارائه کنند."

این هنرمند در توضیح بیشتر روند گرافیک در ایران گفت: "در تاریخ هنر ایران خط نگاره های بسیاری وجود دارد که نشان می دهد نشانه های گرافیک در ایران وجود داشته است. این خط نگاره ها را می توان در آثار استادانی چون کاوه، میرعماد و برادران میرخانی مشاهده کرد. در واقع بستر پیدایش گرافیک در زمان این هنرمندان و به نوعی از خطوط نستعلیق فراهم شد. گرافیک حتی از خطوط گل های هخامنشی که با عنوان خط میخی در ایران شکل گرفت نیز متاثر است."

وی ادامه داد: "با این وجود می توان گفت با وجود پیشینه تاریخی غنی در حوزه گرافیک عملکردمان ضعیف بوده و نمادهای گرافیکی را به درستی نشناخته ایم. به طوری که امروز گرافیک با روند حرکات اجتماعی چندان همسویی ندارد. در حالی که اگر این حرکات هماهنگ و همسو شود می توان گرافیک ایران را حتی از گرافیک جهان نیز پیشتر دانست."

نجم الدین فرخ یار در پایان گفت: "گرافیک ما تا حدود زیادی از گرافیک اروپا متاثراست. در حالی که هنرمندان ما نمی دانند این تاثیر گرافیک ایران را به نوعی دچار بی هویتی هنری کرده است. اما می توان امیدوار بود که با آموزش های کلاسیک و تخصصی سطح هنر گرافیک را ارتقا بخشیم. علاوه بر اینکه می توانیم هویت ایرانی خود را نیز تثبیت کنیم و فراموش نکنیم که ایران سوابق غنی در زمینه زبان، کاغذ و صنعت چاپ داشته است. در واقع اگر بخواهیم گرافیک ایران را در یک مختصات هنری قرار دهیم باید در درجه اول به معرفی صحیح آن بپردازیم."

لینک به منبع